Prawa dziecka i znęcanie się

Dzieci mają prawo znać obojga rodziców. Rodzice mają obowiązek chronić swoje dzieci przed przemocą psychiczną i fizyczną oraz innymi zagrożeniami.

Dzieci powinny otrzymywać edukację zgodną z ich możliwościami i zainteresowaniami. Rodzice powinni konsultować się ze swoimi dziećmi przed podjęciem decyzji, które ich dotyczą. Dzieci powinny mieć więcej do powiedzenia, gdy dorastają i stają się bardziej dojrzałe.

Większość wypadków z udziałem dzieci poniżej 5 roku życia ma miejsce w domu. Bezpieczne środowisko i nadzór rodziców znacznie zmniejszają ryzyko wypadków w pierwszych latach życia. Aby zapobiec poważnym wypadkom, rodzice i inne osoby opiekujące się dziećmi muszą znać związek między wypadkami a rozwojem fizycznym, umysłowym i emocjonalnym dzieci w każdym wieku. Do wieku 10-12 lat dzieci nie są na tyle dojrzałe, aby oceniać i radzić sobie z zagrożeniami w środowisku.

Rzecznik Praw Dziecka w Islandii powołuje Premier. Ich rolą jest ochrona i promowanie interesów, praw i potrzeb wszystkich dzieci poniżej 18 roku życia w Islandii.

Zgodnie z islandzkim prawem o ochronie dzieci każdy ma obowiązek zgłosić, jeśli podejrzewa, że dziecko jest ofiarą przemocy, molestowania lub żyje w niedopuszczalnych warunkach. Należy to zgłosić policji za pośrednictwem krajowego numeru alarmowego 112 lub lokalnego komitetu ds. opieki nad dziećmi .

Celem ustawy o ochronie dzieci jest zapewnienie niezbędnej pomocy dzieciom żyjącym w niedopuszczalnych warunkach lub dzieciom zagrażającym własnemu zdrowiu i rozwojowi. Ustawa o ochronie dzieci obejmuje wszystkie dzieci na terytorium państwa islandzkiego.

Dzieci są bardziej narażone na przemoc w Internecie . Możesz zgłosić nielegalne i niewłaściwe treści internetowe, które są szkodliwe dla dzieci, korzystając z infolinii organizacji Save the Children.

Prawo islandzkie określa, jak długo dzieci w wieku 0–16 lat mogą wieczorami przebywać na świeżym powietrzu bez nadzoru osoby dorosłej. Zasady te mają na celu zapewnienie dzieciom dorastania w bezpiecznym i zdrowym środowisku, w którym zapewniona jest wystarczająca ilość snu.

Dzieci w wieku dwunastu lat i młodsze powinny przebywać w miejscach publicznych dopiero po godzinie 20:00, jeśli towarzyszą im osoby dorosłe.

Od 1 maja do 1 września można je wystawiać publicznie do godziny 22:00. Granice wiekowe w tym przepisie odnoszą się do roku urodzenia, a nie do daty urodzenia.

Tutaj znajdziesz informacje o godzinach spędzonych na świeżym powietrzu dla dzieci w sześciu językach. Prawo islandzkie określa, jak długo dzieci w wieku 0–16 lat mogą wieczorami przebywać na świeżym powietrzu bez nadzoru osoby dorosłej. Zasady te mają na celu zapewnienie dzieciom dorastania w bezpiecznym i zdrowym środowisku, w którym zapewniona jest wystarczająca ilość snu.

Młodzi dorośli w wieku 13-18 lat powinni przestrzegać poleceń rodziców, szanować zdanie innych i przestrzegać prawa. Młodzi dorośli nabywają kompetencje prawne, czyli prawo do decydowania o własnych sprawach finansowych i osobistych, w wieku 18 lat. Oznacza to, że są odpowiedzialni za swój majątek i mogą decydować, gdzie chcą mieszkać, tracą jednak prawo do utrzymanie przez rodziców.

Dzieci i młodzież w wieku 6–16 lat muszą uczęszczać do szkoły podstawowej. Obowiązkowa nauka w szkole jest bezpłatna. Nauka w szkole podstawowej kończy się egzaminami, po których można ubiegać się o przyjęcie do szkoły średniej. Zapisy na semestr jesienny w szkołach ponadgimnazjalnych odbywają się on-line, a termin rekrutacji upływa w czerwcu każdego roku. Zapisy uczniów na semestr wiosenny odbywają się w szkole lub przez internet.

Różne informacje na temat szkół specjalnych, oddziałów specjalnych, programów studiów i innych możliwości nauki dla niepełnosprawnych dzieci i młodych dorosłych można znaleźć na stronie internetowej Menntagátt .

Dzieci objęte obowiązkiem szkolnym mogą być zatrudniane wyłącznie do lekkich prac. Dzieci do lat trzynastu mogą brać udział w wydarzeniach kulturalnych i artystycznych oraz w pracach sportowych i reklamowych wyłącznie za zgodą Administracji Bezpieczeństwa i Higieny Pracy.

Dzieci w wieku 13-14 lat mogą być zatrudniane do lekkich prac, które nie są uważane za niebezpieczne lub wymagające wysiłku fizycznego. Osoby w wieku 15-17 lat mogą w okresie wakacji szkolnych pracować do ośmiu godzin dziennie (czterdzieści godzin tygodniowo). Dzieci i młodzież nie mogą pracować w nocy.

Większość dużych gmin prowadzi każdego lata szkoły pracy lub programy pracy z młodzieżą przez kilka tygodni dla najstarszych uczniów szkół podstawowych (w wieku 13–16 lat).

Dzieci w wieku od 13 do 16 lat bez opieki dorosłych nie mogą przebywać na świeżym powietrzu po godzinie 22:00, chyba że wracają do domu z uznanej imprezy organizowanej przez szkołę, organizację sportową lub klub młodzieżowy.

W okresie od 1 maja do 1 września dzieci mogą przebywać na świeżym powietrzu przez dodatkowe dwie godziny, najpóźniej do północy. Granice wiekowe w tym przepisie odnoszą się do roku urodzenia, a nie do daty urodzenia.

Jeśli chodzi o pracę, młodym dorosłym zasadniczo nie wolno wykonywać pracy, która przekracza ich możliwości fizyczne lub psychiczne lub wiąże się z ryzykiem dla ich zdrowia. Muszą zapoznać się z czynnikami ryzyka w środowisku pracy, które mogą zagrozić ich zdrowiu i bezpieczeństwu, dlatego należy zapewnić im odpowiednie wsparcie i szkolenia. Przeczytaj więcej o Młodych ludziach w pracy.

Znęcanie się to powtarzające się lub ciągłe molestowanie lub przemoc fizyczna lub psychiczna ze strony jednej lub większej liczby osób wobec drugiej. Znęcanie się może mieć poważne konsekwencje dla ofiary.

Znęcanie się ma miejsce pomiędzy jednostką a grupą lub pomiędzy dwiema osobami. Znęcanie się może mieć charakter werbalny, społeczny, materialny, psychiczny i fizyczny. Może przybierać formę wyzwisk, plotek, nieprawdziwych historii na temat danej osoby lub zachęcania ludzi do ignorowania określonych osób. Znęcanie się obejmuje także wielokrotne kpiny z kogoś ze względu na jego wygląd, wagę, kulturę, religię, kolor skóry, niepełnosprawność itp. Ofiara znęcania się może czuć się niemile widziana i wykluczona z grupy, do której nie ma innego wyjścia niż należeć np. klasa szkolna lub rodzina. Znęcanie się może mieć także trwałe i szkodliwe skutki dla sprawcy.

Reagowanie na znęcanie się jest obowiązkiem szkół, dlatego wiele szkół podstawowych opracowało plany działania i środki zapobiegawcze.