Δικαιώματα των Παιδιών

Τα παιδιά έχουν το δικαίωμα να γνωρίζουν και τους δύο γονείς τους. Οι γονείς είναι υποχρεωμένοι να προστατεύουν τα παιδιά τους από ψυχική και σωματική βία και άλλες απειλές.

Τα παιδιά θα πρέπει να λαμβάνουν εκπαίδευση σύμφωνα με τις ικανότητες και τα ενδιαφέροντά τους. Οι γονείς θα πρέπει να συμβουλεύονται τα παιδιά τους πριν λάβουν αποφάσεις που τα επηρεάζουν. Τα παιδιά θα πρέπει να έχουν μεγαλύτερο λόγο καθώς μεγαλώνουν και ωριμάζουν.

Τα περισσότερα ατυχήματα που αφορούν παιδιά κάτω των 5 ετών συμβαίνουν μέσα στο σπίτι. Ένα ασφαλές περιβάλλον και η γονική επίβλεψη μειώνουν σημαντικά την πιθανότητα ατυχημάτων κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής. Για την πρόληψη σοβαρών ατυχημάτων, οι γονείς και άλλοι που φροντίζουν παιδιά πρέπει να γνωρίζουν τη σχέση μεταξύ ατυχημάτων και της σωματικής, ψυχικής και συναισθηματικής ανάπτυξης των παιδιών σε κάθε ηλικία. Τα παιδιά δεν έχουν την ωριμότητα να αξιολογήσουν και να αντιμετωπίσουν τους κινδύνους στο περιβάλλον μέχρι την ηλικία των 10-12 ετών.

Τα παιδιά ηλικίας 13-18 ετών θα πρέπει να υπακούουν στις οδηγίες των γονέων τους, να σέβονται τις απόψεις των άλλων και να τηρούν τον νόμο. Οι νέοι ενήλικες αποκτούν νομική ικανότητα, δηλαδή το δικαίωμα να αποφασίζουν οι ίδιοι για τις οικονομικές και προσωπικές τους υποθέσεις, στην ηλικία των 18 ετών. Αυτό σημαίνει ότι είναι υπεύθυνοι για την περιουσία τους και μπορούν να αποφασίσουν πού θέλουν να ζήσουν, αλλά χάνουν το δικαίωμα διατροφής από τους γονείς τους.

Τα παιδιά ηλικίας 6-16 ετών πρέπει να φοιτούν στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Η υποχρεωτική σχολική φοίτηση είναι δωρεάν. Η πρωτοβάθμια εκπαίδευση ολοκληρώνεται με εξετάσεις, μετά τις οποίες είναι δυνατή η υποβολή αίτησης για το γυμνάσιο. Οι εγγραφές για το φθινοπωρινό τρίμηνο στα γυμνάσια γίνονται ηλεκτρονικά και η προθεσμία λήγει τον Ιούνιο κάθε έτους. Οι εγγραφές των μαθητών για το εαρινό τρίμηνο γίνονται είτε στο σχολείο είτε ηλεκτρονικά.

Διάφορες πληροφορίες σχετικά με ειδικά σχολεία, ειδικά τμήματα, προγράμματα σπουδών και άλλες επιλογές σπουδών για παιδιά και νέους ενήλικες με αναπηρία μπορείτε να βρείτε στον ιστότοπο Menntagátt .

Τα παιδιά που φοιτούν στην υποχρεωτική εκπαίδευση μπορούν να απασχολούνται μόνο σε ελαφρές εργασίες. Τα παιδιά κάτω των δεκατριών ετών μπορούν να συμμετέχουν μόνο σε πολιτιστικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις και σε αθλητικές και διαφημιστικές εργασίες και μόνο με την άδεια της Διοίκησης Ασφάλειας και Υγείας στην Εργασία.

Τα παιδιά ηλικίας 13-14 ετών μπορούν να απασχολούνται σε ελαφριές εργασίες που δεν θεωρούνται επικίνδυνες ή σωματικά απαιτητικές. Τα άτομα ηλικίας 15-17 ετών μπορούν να εργάζονται έως και οκτώ ώρες την ημέρα (σαράντα ώρες την εβδομάδα) κατά τη διάρκεια των σχολικών διακοπών. Τα παιδιά και οι νέοι ενήλικες δεν επιτρέπεται να εργάζονται τη νύχτα.

Οι περισσότεροι μεγάλοι δήμοι διοργανώνουν σχολές εργασίας ή προγράμματα εργασίας για νέους για μερικές εβδομάδες κάθε καλοκαίρι για τους μεγαλύτερους σε ηλικία μαθητές δημοτικού σχολείου (ηλικίας 13-16 ετών).

Ο Συνήγορος του Παιδιού στην Ισλανδία διορίζεται από τον Πρωθυπουργό. Ο ρόλος του είναι να προστατεύει και να προωθεί τα συμφέροντα, τα δικαιώματα και τις ανάγκες όλων των παιδιών κάτω των 18 ετών στην Ισλανδία.

Στην Ισλανδία, έχει θεσπιστεί ένας νέος νόμος για την υποστήριξη της ευημερίας των παιδιών. Ονομάζεται Νόμος περί Ολοκληρωμένων Υπηρεσιών προς το Συμφέρον της Ευημερίας των Παιδιών — γνωστός και ως Νόμος περί Ευημερίας.

Αυτός ο νόμος διασφαλίζει ότι τα παιδιά και οι οικογένειες δεν χάνονται μεταξύ διαφορετικών συστημάτων ούτε χρειάζεται να πλοηγούνται στις υπηρεσίες μόνα τους. Κάθε παιδί έχει το δικαίωμα να λαμβάνει τη βοήθεια που χρειάζεται, όταν τη χρειάζεται.

Η εύρεση της κατάλληλης υποστήριξης μπορεί μερικές φορές να είναι δύσκολη και αυτός ο νόμος στοχεύει να την διευκολύνει διασφαλίζοντας ότι οι σωστές υπηρεσίες παρέχονται, την κατάλληλη στιγμή, από τους κατάλληλους επαγγελματίες. Τα παιδιά και οι γονείς μπορούν να ζητήσουν ολοκληρωμένες υπηρεσίες σε όλα τα σχολικά επίπεδα, μέσω κοινωνικών υπηρεσιών ή σε κλινικές υγείας.

Οι δήμοι στην Ισλανδία είναι υπεύθυνοι για την προστασία των παιδιών και πρέπει να ακολουθούν την εθνική νομοθεσία περί προστασίας των παιδιών. Υπηρεσίες προστασίας παιδιών είναι διαθέσιμες σε όλους τους δήμους. Ο ρόλος τους είναι να υποστηρίζουν παιδιά και γονείς που αντιμετωπίζουν σοβαρές προκλήσεις και να διασφαλίζουν την ασφάλεια και την ευημερία του παιδιού.

Οι εργαζόμενοι στον τομέα της προστασίας των παιδιών είναι ειδικά εκπαιδευμένοι επαγγελματίες, συχνά με υπόβαθρο στην κοινωνική εργασία, την ψυχολογία ή την εκπαίδευση. Εάν χρειαστεί, μπορούν να λάβουν πρόσθετη υποστήριξη και καθοδήγηση από την Εθνική Υπηρεσία για τα Παιδιά και τις Οικογένειες (Barna- og fjölskyldustofa), ειδικά σε πολύπλοκες περιπτώσεις.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα τοπικά συμβούλια της περιφέρειας έχουν την εξουσία να λαμβάνουν επίσημες αποφάσεις σε θέματα προστασίας των παιδιών.

Σύμφωνα με τον Ισλανδικό Νόμο περί Προστασίας του Παιδιού , όλοι έχουν την υποχρέωση να αναφέρουν εάν υποψιάζονται ότι ένα παιδί υφίσταται βία, παρενόχληση ή ζει σε απαράδεκτες συνθήκες. Αυτό θα πρέπει να αναφέρεται στην αστυνομία μέσω του Εθνικού αριθμού έκτακτης ανάγκης 112 ή στην τοπική επιτροπή παιδικής μέριμνας .

Στόχος του Νόμου περί Προστασίας του Παιδιού είναι να διασφαλίσει ότι τα παιδιά που ζουν σε απαράδεκτες συνθήκες ή τα παιδιά που θέτουν σε κίνδυνο την υγεία και την ανάπτυξή τους λαμβάνουν την απαραίτητη βοήθεια. Ο Νόμος περί Προστασίας του Παιδιού καλύπτει όλα τα παιδιά εντός της επικράτειας του ισλανδικού κράτους.

Ο νόμος στην Ισλανδία ορίζει για πόσο χρονικό διάστημα μπορούν να βρίσκονται τα παιδιά ηλικίας 0-16 ετών σε εξωτερικούς χώρους τα βράδια χωρίς την επίβλεψη ενηλίκου. Αυτοί οι κανόνες έχουν ως στόχο να διασφαλίσουν ότι τα παιδιά θα μεγαλώσουν σε ένα ασφαλές και υγιές περιβάλλον με επαρκή ύπνο.

Στην Ισλανδία, δεν υπάρχουν νόμοι που να ορίζουν σε ποια ηλικία μπορούν τα παιδιά να μένουν μόνα τους στο σπίτι ή για πόσο καιρό.

Οι γονείς πρέπει να αποφασίσουν τι είναι καλύτερο για το παιδί. Αυτό βασίζεται στον Νόμο περί Παιδιών και στον Νόμο περί Προστασίας του Παιδιού .

Κατά την επιλογή, οι γονείς θα πρέπει να λάβουν υπόψη:

• Η ηλικία και η ωριμότητα του παιδιού
• Αν το παιδί νιώθει ασφάλεια και προθυμία
• Αν το σπίτι είναι ασφαλές
• Αν υπάρχουν ενήλικες κοντά που μπορούν να βοηθήσουν

Είναι καλύτερο να ξεκινήσετε με σύντομους χρόνους και να αυξήσετε σταδιακά αν το παιδί τα καταφέρνει καλά.
Τα πολύ μικρά παιδιά δεν πρέπει ποτέ να μένουν μόνα τους. Εάν συμβεί αυτό, ίσως χρειαστεί να αναφερθεί στις υπηρεσίες προστασίας παιδιών.

Εάν δεν είστε σίγουροι εάν μια κατάσταση πρέπει να αναφερθεί στις υπηρεσίες προστασίας παιδιών, θα πρέπει να επικοινωνήσετε με την προστασία παιδιών για συμβουλές.

Τα παιδιά ηλικίας δώδεκα ετών και κάτω θα πρέπει να βγαίνουν στο κοινό μετά τις 20:00 μόνο εάν συνοδεύονται από ενήλικες.

Από την 1η Μαΐου έως την 1η Σεπτεμβρίου, ενδέχεται να είναι έξω στο κοινό μέχρι τις 22:00. Τα όρια ηλικίας για τη διάταξη αυτή αναφέρονται στο έτος γέννησης και όχι στην ημερομηνία γέννησης.

Εδώ θα βρείτε πληροφορίες σχετικά με τις ώρες σε εξωτερικούς χώρους για παιδιά σε έξι γλώσσες. Ο νόμος στην Ισλανδία ορίζει πόσο καιρό τα παιδιά ηλικίας 0-16 ετών μπορούν να βρίσκονται έξω τα βράδια χωρίς την επίβλεψη ενηλίκου. Αυτοί οι κανόνες έχουν σκοπό να εξασφαλίσουν ότι τα παιδιά θα μεγαλώσουν σε ένα ασφαλές και υγιές περιβάλλον με επαρκή ύπνο.

Παιδιά ηλικίας 13 έως 16 ετών, ασυνόδευτα από ενήλικες, δεν επιτρέπεται να βρίσκονται σε εξωτερικούς χώρους μετά τις 22:00, εκτός εάν επιστρέφουν στο σπίτι από αναγνωρισμένη εκδήλωση που διοργανώνεται από σχολείο, αθλητικό οργανισμό ή σύλλογο νέων.

Κατά την περίοδο από 1 Μαΐου έως 1 Σεπτεμβρίου, τα παιδιά επιτρέπεται να μείνουν σε εξωτερικούς χώρους για επιπλέον δύο ώρες ή το αργότερο μέχρι τα μεσάνυχτα. Τα όρια ηλικίας για τη διάταξη αυτή αναφέρονται στο έτος γέννησης και όχι στην ημερομηνία γέννησης.

Όσον αφορά την εργασία, οι νεαροί ενήλικες, γενικά, δεν επιτρέπεται να κάνουν εργασία που υπερβαίνει τη σωματική ή ψυχολογική τους ικανότητα ή ενέχει κίνδυνο για την υγεία τους. Πρέπει να εξοικειωθούν με παράγοντες κινδύνου στο εργασιακό περιβάλλον που μπορούν να απειλήσουν την υγεία και την ασφάλειά τους, και ως εκ τούτου πρέπει να τους παρέχεται η κατάλληλη υποστήριξη και εκπαίδευση. Διαβάστε περισσότερα για τους Νέους στην Εργασία.

Ο εκφοβισμός είναι η επαναλαμβανόμενη ή συνεχής παρενόχληση ή βία, είτε σωματική είτε ψυχική, από ένα ή περισσότερα άτομα εναντίον ενός άλλου. Ο εκφοβισμός μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες για το θύμα.

Ο εκφοβισμός λαμβάνει χώρα μεταξύ ενός ατόμου και μιας ομάδας ή μεταξύ δύο ατόμων. Ο εκφοβισμός μπορεί να είναι λεκτικός, κοινωνικός, υλικός, ψυχικός και σωματικός. Μπορεί να πάρει τη μορφή κλοπής, κουτσομπολιού ή αναληθών ιστοριών για ένα άτομο ή ενθάρρυνσης ανθρώπων να αγνοήσουν ορισμένα άτομα. Ο εκφοβισμός περιλαμβάνει επίσης τον επανειλημμένο χλευασμό κάποιου για την εμφάνιση, το βάρος, τον πολιτισμό, τη θρησκεία, το χρώμα του δέρματος, την αναπηρία του κ.λπ. μια σχολική τάξη ή μια οικογένεια. Ο εκφοβισμός μπορεί επίσης να έχει μόνιμες επιζήμιες συνέπειες για τον δράστη.

Είναι καθήκον των σχολείων να αντιδρούν στον εκφοβισμό και πολλά δημοτικά σχολεία έχουν καταρτίσει σχέδια δράσης και προληπτικά μέτρα.