ဒဏ်ရာဒဏ်ချက်တွေကို ကလေးတွေကို ဘယ်လိုကူညီမလဲ။

• ကလေးပြောတာကို နားထောင်ပါ။ ကလေးကို သူတို့ရဲ့ အတွေ့အကြုံတွေ၊ အတွေးတွေနဲ့ ခံစားချက်တွေ၊ ခက်ခဲတဲ့ အတွေ့အကြုံတွေတောင်မှ ပြောပြပါစေ။
• နေ့စဉ်လုပ်ရိုးလုပ်စဉ်အချို့နှင့် ထမင်းစားချိန်၊ အိပ်ရာဝင်ချိန်စသည်တို့အတွက် ပုံသေအချိန်များ ဖန်တီးပါ။
• ကလေးနှင့်အတူ ကစားပါ။ ကလေးအများစုသည် ကစားခြင်းဖြင့် စိတ်ဆင်းရဲစရာအတွေ့အကြုံများကို ခံစားကြရသည်။
• စိတ်ရှည်ပါ။ ကလေးတွေဟာ တူညီတဲ့အကြောင်းအရာကို ထပ်ခါထပ်ခါ ပြောဖို့ လိုအပ်နိုင်ပါတယ်။
• အရာရာဟာ အရမ်းခက်ခဲလာတယ်လို့ ခံစားရရင် ဒါမှမဟုတ် စိတ်ဒဏ်ရာတွေ ပိုဆိုးလာတယ်လို့ ခံစားရရင် လူမှုရေးဝန်ထမ်း၊ ကျောင်းဆရာ၊ ကျောင်းသူနာပြု ဒါမှမဟုတ် ကျန်းမာရေးစင်တာကို ဆက်သွယ်ပါ။

မိဘများနှင့် ပြုစုစောင့်ရှောက်သူများသည် ကလေးတစ်ဦး၏ဘဝတွင် အရေးကြီးဆုံးသူများဖြစ်ပြီး အထူးသဖြင့် ကလေးများသည် စိတ်ဒဏ်ရာရရှိမှုအတွေ့အကြုံများကို ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းရန် အကူအညီလိုအပ်သည့်အခါတွင်ဖြစ်သည်။ စိတ်ဒဏ်ရာရရှိမှုအတွေ့အကြုံများသည် ကလေးများကို မည်သို့အကျိုးသက်ရောက်သည်ကို သင်သိသည်နှင့် ၎င်းတို့၏ခံစားချက်များနှင့် အပြုအမူများကို နားလည်ရန် ပိုမိုလွယ်ကူပြီး ၎င်းတို့ကို ကူညီရန် ပိုမိုလွယ်ကူပါသည်။

ဦးနှောက်သည် စိတ်ဖိစီးမှုဟော်မုန်းများကို ထုတ်လုပ်ခြင်းဖြင့် စိတ်ဆင်းရဲစရာအတွေ့အကြုံများကို တုံ့ပြန်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကို နိုးကြားတက်ကြွစေသည်။ ၎င်းသည် ကျွန်ုပ်တို့အား မြန်မြန်ဆန်ဆန် စဉ်းစားနိုင်စေပြီး မြန်မြန်လှုပ်ရှားနိုင်စေသောကြောင့် အသက်အန္တရာယ်ရှိသော အခြေအနေများကို ကျော်လွှားနိုင်မည်ဖြစ်သည်။
အတွေ့အကြုံတစ်ခုသည် အလွန်ပြင်းထန်ပြီး ကြာရှည်ပါက အသက်အန္တရာယ်ရှိသော အခြေအနေပြီးဆုံးသွားသည့်တိုင် ဦးနှောက်နှင့် တစ်ခါတစ်ရံ ခန္ဓာကိုယ်သည် သတိရှိနေတတ်သည်။

မိဘများသည် ၎င်းတို့၏ ကျန်းမာရေးကို ဆိုးကျိုးသက်ရောက်စေနိုင်သည့် စိတ်ဒဏ်ရာရစေသော အဖြစ်အပျက်များကိုလည်း ကြုံတွေ့ရနိုင်သည်။ စိတ်ဒဏ်ရာရစေသော လက္ခဏာများသည် မိဘများမှ ၎င်းတို့၏ ကလေးများထံ ကူးစက်နိုင်ပြီး ကလေးများသည် စိတ်ဆင်းရဲစရာ အခြေအနေကို တိုက်ရိုက် မကြုံတွေ့ဖူးသည့်တိုင် သက်ရောက်မှုရှိနိုင်သည်။ အကူအညီရယူရန်နှင့်
သင့်အတွေ့အကြုံများအကြောင်း တစ်စုံတစ်ယောက်နှင့် ဆွေးနွေးပါ။

မိဘများစွာသည် ကလေးများအား စိတ်ဆင်းရဲစရာအတွေ့အကြုံများနှင့် ခက်ခဲသောစိတ်ခံစားမှုများအကြောင်း လူကြီးများပြောဆိုမှုများမှ ဖယ်ထုတ်ထားကြသည်။ ထိုသို့ပြုလုပ်ခြင်းဖြင့် မိဘများသည် ၎င်းတို့၏ကလေးများကို ကာကွယ်နေသည်ဟု ယုံကြည်ကြသည်။ သို့သော် ကလေးများသည် အထူးသဖြင့် တစ်စုံတစ်ခုမှားယွင်းနေသည့်အခါ လူကြီးများသိသည်ထက် များစွာပို၍ ခံစားရသည်။ တစ်စုံတစ်ခုကို သူတို့ထံမှ လျှို့ဝှက်ထားသည့်အခါ စပ်စုချင်စိတ်နှင့် စိုးရိမ်ပူပန်မှုများ ဖြစ်လာကြသည်။
ထို့ကြောင့် သင့်နှင့် ၎င်းတို့၏ အတွေ့အကြုံများနှင့် စိတ်ခံစားမှုများ နှစ်မျိုးလုံးကို ကလေးများနှင့် ဆွေးနွေးပြီး ရှင်းလင်းချက်သည် သင့်လျော်ပြီး အထောက်အပံ့ဖြစ်စေကြောင်း သေချာစေရန် ကလေး၏ အသက်အရွယ်နှင့် နားလည်မှုအဆင့်အပေါ် အခြေခံ၍ သင့်စကားလုံးများကို ဂရုတစိုက်ရွေးချယ်ခြင်းသည် ပိုကောင်းပါသည်။

စိတ်ဒဏ်ရာသည် ပုံမှန်မဟုတ်သော ဖြစ်ရပ်များအပေါ် ပုံမှန်တုံ့ပြန်မှုတစ်ခုဖြစ်သည်-

• မိဘ သို့မဟုတ် မိသားစုဝင်တစ်ဦး ပျောက်ဆုံးခြင်း၊ သေဆုံးခြင်း သို့မဟုတ် ဒဏ်ရာရရှိခြင်း
• ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ထိခိုက်ဒဏ်ရာရခြင်း
• စစ်ပွဲကို ကြုံတွေ့ခြင်း
• အကြမ်းဖက်မှု သို့မဟုတ် ခြိမ်းခြောက်မှုများကို မြင်တွေ့ခြင်း
• မိမိနေအိမ်နှင့် နိုင်ငံမှ ထွက်ပြေးခြင်း
• မိသားစုနှင့် ကြာရှည်စွာ ကင်းကွာနေခြင်း
• ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ အလွဲသုံးစားပြုမှု
• အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှု
• လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ အလွဲသုံးစားပြုမှု

ကလေးတွေဟာ စိတ်ဒဏ်ရာတွေကို နည်းလမ်းအမျိုးမျိုးနဲ့ တုံ့ပြန်ကြပါတယ်။ အဖြစ်များတဲ့ တုံ့ပြန်မှုတွေကတော့ -

• အာရုံစူးစိုက်ရန်နှင့် အသစ်အသစ်သော အရာများကို သင်ယူရန် ခက်ခဲခြင်း
• ဒေါသထွက်ခြင်း၊ စိတ်တိုခြင်း၊ စိတ်ခံစားချက်ပြောင်းလဲခြင်း
• ဗိုက်အောင့်ခြင်း၊ ခေါင်းကိုက်ခြင်း၊ မူးဝေခြင်း၊ ပျို့အန်ခြင်းကဲ့သို့သော ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဝေဒနာများ
• ဝမ်းနည်းမှုနှင့် အထီးကျန်မှု
• စိုးရိမ်ပူပန်မှုနှင့် ကြောက်ရွံ့မှု
• ပျင်းစရာကောင်းသော သို့မဟုတ် ချဲ့ကားသော ကစားနည်း
• မငြိမ်မသက်နှင့် ဂနာမငြိမ်ဖြစ်ခြင်း
• အများကြီးငိုတယ်၊ အများကြီးအော်ဟစ်တယ်
• သူတို့ရဲ့မိဘတွေကို တွယ်တာခြင်း
• ညဘက်တွင် အိပ်ပျော်ရန်ခက်ခဲခြင်း သို့မဟုတ် နိုးထရန်ခက်ခဲခြင်း
• အိပ်မက်ဆိုးတွေ ထပ်ခါထပ်ခါမက်ခြင်း
• မှောင်မိုက်ကိုကြောက်ရွံ့ခြင်း
• ဆူညံသံများကိုကြောက်ရွံ့ခြင်း
• တစ်ယောက်တည်းနေရမှာကို ကြောက်တာ